Dag 41, 42, 43 ; laatste dagen in Swaziland
Door: yaelvdkommer
Blijf op de hoogte en volg Yael
14 November 2016 | Swaziland, Ezulwini
De laatste dagen in Ezulwini zijn aangebroken.
Zaterdag hebben we voor de laatste keer de hike gedaan. Rond 10.15 uur zijn we vertrokken. Na 20 minuten was Laura afgehaakt i.v.m. haar verkoudheid en na 30 minuten haakte ook Emily af. Met de overige 5 hebben we wel de top bereikt na iets meer dan een uur klimmen en klauteren. We konden het dit keer rustiger aan doen gelukkig. Onderweg waren we nog wat bergbeestjes tegengekomen. Ze leken op bevers maar dan zonder die staart. Bovenaan zijn we dit keer naar rechts gegaan (vorige keer links) en hebben we nog 10tallen meters hoger geklommen om boven op de rots te komen. Heerlijk uitzicht en een prima temperatuurtje. De zon scheen zo waar. Na 30 minuten genieten, zijn we weer afgedaald. Hoe hebben we dat ooit in het donker kunnen doen?! Om 13.00 uur stonden we weer trillend op onze benen beneden. Tandjes wat is dat zwaar. Meteen het zwembad ingedoken om af te koelen. De rest van de dag weinig gedaan behalve koken met Katja. Sinds een uur of 4 had ik koppijn en na het eten voelde ik mijn hele lichaam protesteren. Vooral mijn benen deden pijn. Omdat we voor de laatste keer zouden gaan stappen, ben ik even in bed gaan liggen. Toen ik een uur later wakker werd, lagen er meerdere al in bed dus is uiteindelijk alleen Katja gaan stappen met een andere groep. We hebben de film Ted 2 opgezet maar na 30 minuten zijn we allemaal gaan slapen, er barstte weer een storm los.
Zondag was geen dag om over naar huis te schrijven. Toch doe ik een poging. Er zijn hier twee oude Zuid afrikanen met heel veel films op hun laptop dus we zouden filmmaraton houden. We kwamen met allemaal suggesties die zij wel hadden maar toch hebben we wat anders gezien. Twee niet zo’n boeiende films voor mij: ‘Walk in the woods’ en ‘Hotel Transylvania’ ofzo. Gelukkig voelde we ons allemaal beter dus zijn we rond 14.00 uur naar een resturantje gegaan voor Emily’s laatste dag. Te zoetsappig vruchtendrankje gedronken (als hier ergens suiker in zit, dan zit het er ook goed in ook). En sommige hebben taart gegeten. Eigenlijk zouden we op moeten letten wat we eten nu want degene die thuis zijn, zijn soms wel 6 kilo aangekomen van het goede Afrikaanse leven hier. Als je dacht dat je zou afvallen, dan had je het mis..
Daarna ben ik met Lotte terug gelopen naar de lodge. We hadden het over het kidnap verhaal van Kate. En plotseling stopt er een mega grote auto voor ons.. We schrokken ons het lazerus maar het bleken de oude Zuid afrikanen te zijn die ons op wilde halen.
’s Avonds kwamen de andere vrijwilligers terug van Krugerpark. Die constant overal leeuwen hadden gezien omdat ze een giraffe hadden gedood net naast het kampterrein. En op de terugweg zagen ze ook nog eens een cheeta. Wat is het leven toch oneerlijk, ik moet terug! Volgende zomervakantie staat vast. Helaas ook verdrietig nieuws. Jana, een van de meiden van die groep die met ons terug was gekomen uit Mozambique, kende het vermoorde Australische meisje dus dat was wel even schrikken. De rest van de avond nog wat spellen gespeeld en vroeg naar bed.
Maandag.. regen.. we zouden vandaag gaan bouwen maar dat ligt dan stil. Ook de NCP was dicht dus konden wij niet ons laatste afscheid nemen. Jammer maar helaas, we kunnen het niet veranderen.
Emily en Jana zijn vandaag vertrokken. Steeds minder mensen blijven over.
Om 10.00 uur moest ik klaar staan om met Sibonangaye naar de audicien te gaan. 11.30 uur vertrokken we.. Afrikaanse tijden he.. Maar gelukkig niet voor niets. Wat een geweldig gezicht om hem te zien horen. Hij was best in de war want hij kan niet bepalen uit welke richting het geluid komt maar de audicien zegt dat dat snel zal wennen. Op de terugweg zat hij zelfs te dansen op de muziek. Trots!
13.30 uur waren we weer terug en toen kregen we het programma te horen voor Kaapstad van de meeste grappige persoon op aarde. Thummie. Hij praat heel traag en maakt van alles een grapje. We gaan blijkbaar naar veel dorpjes waar niks te doen is volgens hem. Gelukkig is er om de dag een excursie naar het een of andere geregeld. Ik hoop jullie op de hoogte te kunnen houden, ze zeggen dat er wifi is en ik koop denk ik een simkaart morgen. We vertrekken morgen om 09.00 uur. Spannend en zoveel zin in een nieuw avontuur. Het begint hier toch wel een beetje saai te worden, zeker met al die regen. Vanavond gaan we nog voor de laatste keer uit eten.
Zaterdag hebben we voor de laatste keer de hike gedaan. Rond 10.15 uur zijn we vertrokken. Na 20 minuten was Laura afgehaakt i.v.m. haar verkoudheid en na 30 minuten haakte ook Emily af. Met de overige 5 hebben we wel de top bereikt na iets meer dan een uur klimmen en klauteren. We konden het dit keer rustiger aan doen gelukkig. Onderweg waren we nog wat bergbeestjes tegengekomen. Ze leken op bevers maar dan zonder die staart. Bovenaan zijn we dit keer naar rechts gegaan (vorige keer links) en hebben we nog 10tallen meters hoger geklommen om boven op de rots te komen. Heerlijk uitzicht en een prima temperatuurtje. De zon scheen zo waar. Na 30 minuten genieten, zijn we weer afgedaald. Hoe hebben we dat ooit in het donker kunnen doen?! Om 13.00 uur stonden we weer trillend op onze benen beneden. Tandjes wat is dat zwaar. Meteen het zwembad ingedoken om af te koelen. De rest van de dag weinig gedaan behalve koken met Katja. Sinds een uur of 4 had ik koppijn en na het eten voelde ik mijn hele lichaam protesteren. Vooral mijn benen deden pijn. Omdat we voor de laatste keer zouden gaan stappen, ben ik even in bed gaan liggen. Toen ik een uur later wakker werd, lagen er meerdere al in bed dus is uiteindelijk alleen Katja gaan stappen met een andere groep. We hebben de film Ted 2 opgezet maar na 30 minuten zijn we allemaal gaan slapen, er barstte weer een storm los.
Zondag was geen dag om over naar huis te schrijven. Toch doe ik een poging. Er zijn hier twee oude Zuid afrikanen met heel veel films op hun laptop dus we zouden filmmaraton houden. We kwamen met allemaal suggesties die zij wel hadden maar toch hebben we wat anders gezien. Twee niet zo’n boeiende films voor mij: ‘Walk in the woods’ en ‘Hotel Transylvania’ ofzo. Gelukkig voelde we ons allemaal beter dus zijn we rond 14.00 uur naar een resturantje gegaan voor Emily’s laatste dag. Te zoetsappig vruchtendrankje gedronken (als hier ergens suiker in zit, dan zit het er ook goed in ook). En sommige hebben taart gegeten. Eigenlijk zouden we op moeten letten wat we eten nu want degene die thuis zijn, zijn soms wel 6 kilo aangekomen van het goede Afrikaanse leven hier. Als je dacht dat je zou afvallen, dan had je het mis..
Daarna ben ik met Lotte terug gelopen naar de lodge. We hadden het over het kidnap verhaal van Kate. En plotseling stopt er een mega grote auto voor ons.. We schrokken ons het lazerus maar het bleken de oude Zuid afrikanen te zijn die ons op wilde halen.
’s Avonds kwamen de andere vrijwilligers terug van Krugerpark. Die constant overal leeuwen hadden gezien omdat ze een giraffe hadden gedood net naast het kampterrein. En op de terugweg zagen ze ook nog eens een cheeta. Wat is het leven toch oneerlijk, ik moet terug! Volgende zomervakantie staat vast. Helaas ook verdrietig nieuws. Jana, een van de meiden van die groep die met ons terug was gekomen uit Mozambique, kende het vermoorde Australische meisje dus dat was wel even schrikken. De rest van de avond nog wat spellen gespeeld en vroeg naar bed.
Maandag.. regen.. we zouden vandaag gaan bouwen maar dat ligt dan stil. Ook de NCP was dicht dus konden wij niet ons laatste afscheid nemen. Jammer maar helaas, we kunnen het niet veranderen.
Emily en Jana zijn vandaag vertrokken. Steeds minder mensen blijven over.
Om 10.00 uur moest ik klaar staan om met Sibonangaye naar de audicien te gaan. 11.30 uur vertrokken we.. Afrikaanse tijden he.. Maar gelukkig niet voor niets. Wat een geweldig gezicht om hem te zien horen. Hij was best in de war want hij kan niet bepalen uit welke richting het geluid komt maar de audicien zegt dat dat snel zal wennen. Op de terugweg zat hij zelfs te dansen op de muziek. Trots!
13.30 uur waren we weer terug en toen kregen we het programma te horen voor Kaapstad van de meeste grappige persoon op aarde. Thummie. Hij praat heel traag en maakt van alles een grapje. We gaan blijkbaar naar veel dorpjes waar niks te doen is volgens hem. Gelukkig is er om de dag een excursie naar het een of andere geregeld. Ik hoop jullie op de hoogte te kunnen houden, ze zeggen dat er wifi is en ik koop denk ik een simkaart morgen. We vertrekken morgen om 09.00 uur. Spannend en zoveel zin in een nieuw avontuur. Het begint hier toch wel een beetje saai te worden, zeker met al die regen. Vanavond gaan we nog voor de laatste keer uit eten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
