Dag 29 t/m 31
Door: yaelvdkommer
Blijf op de hoogte en volg Yael
02 November 2016 | Swaziland, Ezulwini
Maandag.. een dag vol tranen, een dag van het vertrek van nog 5 andere vrijwilligers hier. Dit begon al toen om 07.30 uur Mina werd opgehaald door de taxi. Daarna was het wachten tot 09.30 uur tot de andere 4 werden opgehaald (Stephanie, Jenny en de enige twee jongens; Anders en Niek). Beide keren was de taxi er te vroeg maar we hebben het voor elkaar gekregen net zo lang afscheid te nemen tot het de goede tijd was en ze mochten vertrekken van ons.
Eigenlijk moesten al werken van 08.30 uur maar we hebben de mensen overtuigd dat we afscheid wilde nemen. Gelukkig gingen ze daarmee akkoord. Omdat we zo verdrietig waren, hebben we ook nog eens gevraagd of we allemaal met de sportdag op onze NCP mee mochten doen, dan konden we samen afleiding zoeken. Emily is naar de politie gegaan om aangifte te doen (Dan moet je blijkbaar meteen een verdediging geven t.o.v. 100 vreemde mensen in een soort rechtszaal, gelukkig was de baas van de lodge bij haar om te vertalen want ze spreken 0,0 Engels daar).
Omdat de sportdag laat begon, was deze voorbij gevlogen. Een meisje van onze NCP was de hele dag hangerig en uiteindelijk ging ze zo moeilijk ademhalen en was ze zo warm dat we erop hebben gestaan haar naar een dokter te brengen. Gelukkig bleek alles okee te zijn een dag later.
’s Middags zijn we voor de laatste keer naar het weeshuis Hope house gegaan om met de kinderen te spelen en te helpen houthakken en eten klaar maken. Toen we er waren hebben we besloten z.s.m. onze fundraiser op te zetten. Alle beetjes helpen, als we maar 1000 dollar bij elkaar weten te rapen, hebben ze in ieder geval een veiliger onderdak en misschien een paar varkens. Hierbij toch nog even de site: https://www.generosity.com/community-fundraising/motshane-hope-house .
Als troost hadden we ’s avonds een bbq met veelste veel vlees. We dachten dat de nieuwe groep vrijwilligers vandaag zou arriveren maar nee, het was niet de eerste maandag van de maand. Nu is het zooooo stil in de lodge.
Op dinsdag hebben voor het eerst in het leven de kinderen een uitje gehad; naar een wildlife resort hier in de buurt. Een beetje gek hoe de dag verliep; Wij als vrijwilligers zaten allemaal in de ene bus en alle kinderen in de andere bus. In die busjes gingen we ook door het resort rijden. Vanuit uit ons busje zag je geen steek(el varken of ander dier) vanwege de, je raadt het al, regen. De wegen waren erg modderig waardoor het ook nog eens gevaarlijk was te rijden, we slipte constant weg op elke hobbel. Toch waren we veilig aangekomen bij een kamp waar we met de kinderen wat spelletjes wilde spelen. Helaas waren we te luidruchtig dus werden we naar een filmzaal gebracht. Een film over het opzetten van het natuurpark.. zo interessant dat zelfs een werknemer van daar achterin lag te snurken. Na deze boeiende film, konden we gaan eten. Voor iedereen was bijzonder eten besteld; te heerlijke kip met rijst en rode kool. Niemand kreeg het op dus de kinderen hadden veel mee naar huis te nemen.
Rond 13.00 uur waren we weer thuis waarna we bijna allemaal geslapen hebben, voorbereid voor de rest van de week en ik heb geduld gekweekt om op een laptop hier 45 minuten gedaan te hebben over het vinden van vliegtickets vanuit Kaapstad waarvan de website bij betaling vastliep…..
’s avonds heb ik samen met een nieuw meisje (Jana) pasta carbonara gemaakt voor 11 mensen (+voor 11 mensen lunch morgen hihi, veelte veel) en hebben we ‘Wie ben ik’ gespeeld tot het bedtijd was.
Woensdag weer een normale dag op de NCP, wat je ook normaal mag noemen. De docente was een half uur te laat en ze heeft bijna de hele dag alleen maar aan de telefoon gehangen waardoor ze steeds wegliep. De kinderen hadden nergens zin in vandaag dus we hebben ze steeds gelaten als ze niet wilde luisteren, ga mijn energie niet meer verspillen aan niet luisteren de kinderen. Gelukkig was het busje er vandaag op tijd, vlak na het ontbijt. De docente ging toen ook weg dus werden de kinderen alleen achter gelaten.. bijzonder is het wel.
’s middags zijn we weer naar huiswerkclub gegaan waar het meisje van twee weken geleden mij op stond te wachten. Ze had vandaag een bijzonder aanhankelijke maar ook arrogante bui. En toen kwam het, ik moest met haar religiestudie gaan leren omdat ze morgen een toets had. Over christelijke, islamitische en siswati feesten.. Wat weet ik daar veel van.. Nee dus en zij wist eigenlijk ook nog niet veel dus het was een beetje ongemakkelijk.
’s Avonds cakejes gebakken voor de baas van lodge die morgen jarig is en weer naar de film, dit keer; Masterminds.
Eigenlijk moesten al werken van 08.30 uur maar we hebben de mensen overtuigd dat we afscheid wilde nemen. Gelukkig gingen ze daarmee akkoord. Omdat we zo verdrietig waren, hebben we ook nog eens gevraagd of we allemaal met de sportdag op onze NCP mee mochten doen, dan konden we samen afleiding zoeken. Emily is naar de politie gegaan om aangifte te doen (Dan moet je blijkbaar meteen een verdediging geven t.o.v. 100 vreemde mensen in een soort rechtszaal, gelukkig was de baas van de lodge bij haar om te vertalen want ze spreken 0,0 Engels daar).
Omdat de sportdag laat begon, was deze voorbij gevlogen. Een meisje van onze NCP was de hele dag hangerig en uiteindelijk ging ze zo moeilijk ademhalen en was ze zo warm dat we erop hebben gestaan haar naar een dokter te brengen. Gelukkig bleek alles okee te zijn een dag later.
’s Middags zijn we voor de laatste keer naar het weeshuis Hope house gegaan om met de kinderen te spelen en te helpen houthakken en eten klaar maken. Toen we er waren hebben we besloten z.s.m. onze fundraiser op te zetten. Alle beetjes helpen, als we maar 1000 dollar bij elkaar weten te rapen, hebben ze in ieder geval een veiliger onderdak en misschien een paar varkens. Hierbij toch nog even de site: https://www.generosity.com/community-fundraising/motshane-hope-house .
Als troost hadden we ’s avonds een bbq met veelste veel vlees. We dachten dat de nieuwe groep vrijwilligers vandaag zou arriveren maar nee, het was niet de eerste maandag van de maand. Nu is het zooooo stil in de lodge.
Op dinsdag hebben voor het eerst in het leven de kinderen een uitje gehad; naar een wildlife resort hier in de buurt. Een beetje gek hoe de dag verliep; Wij als vrijwilligers zaten allemaal in de ene bus en alle kinderen in de andere bus. In die busjes gingen we ook door het resort rijden. Vanuit uit ons busje zag je geen steek(el varken of ander dier) vanwege de, je raadt het al, regen. De wegen waren erg modderig waardoor het ook nog eens gevaarlijk was te rijden, we slipte constant weg op elke hobbel. Toch waren we veilig aangekomen bij een kamp waar we met de kinderen wat spelletjes wilde spelen. Helaas waren we te luidruchtig dus werden we naar een filmzaal gebracht. Een film over het opzetten van het natuurpark.. zo interessant dat zelfs een werknemer van daar achterin lag te snurken. Na deze boeiende film, konden we gaan eten. Voor iedereen was bijzonder eten besteld; te heerlijke kip met rijst en rode kool. Niemand kreeg het op dus de kinderen hadden veel mee naar huis te nemen.
Rond 13.00 uur waren we weer thuis waarna we bijna allemaal geslapen hebben, voorbereid voor de rest van de week en ik heb geduld gekweekt om op een laptop hier 45 minuten gedaan te hebben over het vinden van vliegtickets vanuit Kaapstad waarvan de website bij betaling vastliep…..
’s avonds heb ik samen met een nieuw meisje (Jana) pasta carbonara gemaakt voor 11 mensen (+voor 11 mensen lunch morgen hihi, veelte veel) en hebben we ‘Wie ben ik’ gespeeld tot het bedtijd was.
Woensdag weer een normale dag op de NCP, wat je ook normaal mag noemen. De docente was een half uur te laat en ze heeft bijna de hele dag alleen maar aan de telefoon gehangen waardoor ze steeds wegliep. De kinderen hadden nergens zin in vandaag dus we hebben ze steeds gelaten als ze niet wilde luisteren, ga mijn energie niet meer verspillen aan niet luisteren de kinderen. Gelukkig was het busje er vandaag op tijd, vlak na het ontbijt. De docente ging toen ook weg dus werden de kinderen alleen achter gelaten.. bijzonder is het wel.
’s middags zijn we weer naar huiswerkclub gegaan waar het meisje van twee weken geleden mij op stond te wachten. Ze had vandaag een bijzonder aanhankelijke maar ook arrogante bui. En toen kwam het, ik moest met haar religiestudie gaan leren omdat ze morgen een toets had. Over christelijke, islamitische en siswati feesten.. Wat weet ik daar veel van.. Nee dus en zij wist eigenlijk ook nog niet veel dus het was een beetje ongemakkelijk.
’s Avonds cakejes gebakken voor de baas van lodge die morgen jarig is en weer naar de film, dit keer; Masterminds.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
