Dag 19 en 20

Vrijdag was onze docente nog steeds ziek maar minder harde regen dus wel naar de NCP gegaan. Een begeleidster van hier, die SiSwati kent, ging mee om ons te assisteren. Ook Stephanie en Julia gingen mee als extra hand. Omdat het regende ging het bouwproject niet door en de man van het bouwproject heeft de sleutel dus we moesten buiten met de kinderen wachten tot hij die kwam brengen. Onder een afdakje gelukkig. We hebben wat liedjes gezongen en de leerlingen proberen te laten tellen omstebeurt. Dit ging niet helemaal super (tot 5 tellen kunnen ze wel maar verder wordt lastig).
Toen we eindelijk naar binnen konden en de tanden hadden gepoetst, hebben we voor het eerst echt het schoolbord gebruikt. Leerlingen moesten omstebeurt een driehoek of vierkant af komen maken waarvan wij een begin hadden getekend op het bord. Geweldig om te zien hoe leuk ze dat vonden. Toen iedereen minstens een keer aan de beurt was geweest, konden ze het zelf op een werkblad gaan doen. Graag zou ik de wat andere kinderen een andere opdracht willen geven maar helaas zijn ze dat hier niet gewend. Misschien is dat iets voor na Mozambique. De rest van de dag was weer hetzelfde als al het andere.
Deze middag zijn we met de groep naar een kaarsenmakerij gegaan; swazi candles. Tof om te zien hoe iemand in 10 minuten van een bol kaarsvet een heuze neushoorn in elkaar kan zetten.
’s Avonds weer naar de pub. Wat een rotmuziek blijft het dar zeg. Dus we hebben weinig gedanst, meer buiten gezeten (wie/wat ben ik gespeeld met Duitsers). Blijkbaar ben ik best goed in het nadoen van een Zwitsers meisje (zonder te wijzen) of de King van Swaziland. Terug bij de logde zei Mina dat ze graag het zwembad in wilde. Dit was de nacht dat we het zwembad opeens helemaal niet zo koud vonden, met zijn 5e. Heerlijke afsluiter van de nacht.
Toen we de dag erna wakker werden, bleek het zo warm te zijn (zeldzaam) dat we weer het zwembad in kon duiken. Als break van het zwemmen/zonnen/springen hebben we met 5 mensen de extentensions en dus de vlechten van Shana eruit gehaald. Dat was na 2 uur klaar! Afrikaanse vlechten zien er leuk uit maar wat een rotklus.
Als lunch wilde we onze kater weg eten met een pizza dus naar het winkelcentrum gegaan. Bij een van de winkels heb ik mijn eerste huwelijksaanzoek gekregen (dat schijnt hier vrij normaal te zijn). Eerst een goedkope versierpoging en toen ik hem vriendelijk had afgewezen zei hij dat ik nog geen trouwring had dus bood hij me 100 Rand (Dat is nog geen 10 euro…) Wat een giller, zeker als je weet dat ze normaal minstens 15 koeien moeten kopen voor met iemand te kunnen trouwen.
’s Avond hebben we met zijn 6e een hike gedaan achter de lodge. We begonnen om 17.05 uur en moesten voor zonsondergang op de berg zijn. Viel vies tegen hoe zwaar en vooral stijl dat was. Over watertjes en ladders, tussen stenen door. De hond van de lodge was meegelopen naar boven. Fijn, want hij wist de weg. 50 minuten na de start waren we net op tijd boven. Nog 1 foto kunnen maken van de zon die boven de berg uitkwam. Daarna even genoten van het uitzicht voor we gingen afdalen. Het was al snel pikken donker en maar 3 van de 6 mensen hadden een hoofdzaklamp mee genomen. (Je moest 2 handen vrij hebben om te kunnen klauteren, dus telefoon gebruiken ging echt niet). Wat waren wij blij dat de hond mee was en ons de weg terug liet zien, het was moeilijker dan we dachten maar we hebben het overleefd. Trillend op onze benen met zweet gutsende hoofden, kwamen we aan toen het eten voor ons klaar stond. Echt honger had ik niet, was best benauwd van de tocht en had de hele dag diarree dus weinig energie.
Toch moesten we onze spullen in gaan pakken na het eten want morgen vertrekken we naar Mozambique. Vakantie, here we come!!