Dag 1

Daar ging ik gisteren. Tranen met tuiten. Afscheid nemen was toch niet zo makkelijk en de spanning was AAN. Eenmaal door de douane moest ik aan geloven, alleen op reis. Vlucht 1 vloog voorbij. Daarna vloog ik voorbij (binnen 15 minuten moest van gate A naar Z en ook echt helemaal achteraan), ik had het gered. In de volgende vlucht werd ik omringt door 40 Franse bankmedewerkers die samen op vakantie gingen (Wolfert Dalton, waarom deden wij dat niet?!). Gelukkig kan ik een beetje Frans en bleek de meid naast me heel aardig toen bleek dat alleen mijn schermpje het weigerde te doen. Ze zette haar film op Engelse ondertiteling zodat ik mee kon kijken. In de lucht kon mijn schermpje gereset worden en toen kon ook ik eindelijk een filmpje kijken. Daarna was het sleepytime. En natuurlijk had ik de stoel gekozen die niet naar achter kon (ik kies voortaan niet meer een andere plaats dan zij aanbevelen). Gelukkig heb ik 5 uurtje kunnen slapen toen ik wakker werd en me realiseerde dat ik weleens een blaasontsteking kon hebben.. fijn vooruitzicht, wetende dat ik nog door de Douane moest. Na anderhalf uur in de rij te hebben gestaan (toen was ik op de helft denk ik) adviseerde de vrouw naast me te gaan vragen of er sneller door heen kon om een dokter te zien. Ja hoor, dat mocht. (De douaneman stelde nog voor dat ik om honeymoon moest met een vent naast me, hebben we allebei vriendelijk bedankt maar aardig zijn ze zeker). Vervolgens stond er iemand klaar om mijn tas aan te geven en hielp iedereen die ik tegen kwam me naar de arts te verwijzen. Super lieve mensen.
Nu zit ik hier in een restaurant een veel te uitgebreid verslag te typen (verwacht dat niet van alles!) omdat in ieder een ander Nederlands meisje van dezelfde organisatie nog wel in de rij staat en dat zo nog 1 of 2 uur kan duren.. Ik ben blij dat ik er ben, blij dat ik snel 6 pillen tegen blaasontsteking kon krijgen, blij dat ik zit en niet de 15 kilo constant op m'n rug hoef te hebben nu. Maar dat wachten is een kriem. Ik zal er een beetje aan moeten wennen denk ik zo. Alles op zijn tijd in Afrika. Goede inwijding gehad.
Na de lunch weer naar de gate gelopen en daar stonden ze dan, 2 mannen van AllOutAfrika (onze organisatie). Daar ontmoette ik de eerste mensen van onze groep. We mochten even wat gaan drinken tijdens het wachten op de rest maar daarna konden we ze nergens meer vinden. Een taxi chauffeur bood aan om naar de organisatie te bellen. Werden we niks wijzer van maar hij vroeg wel 10 euro voor het gebruiken van zijn telefoon. Hij kreeg 10 Rand (0,66 euro) van ons. Snel daarna vonden we de rest van de groep. Dus zijn we met 4 Denen (waarvan 1 jongen), 2 Engelsen, 3 Zwitsers, 1 Brazilaan, 1 belg (een jongen), 2 andere Nederlanders. Ook hier dus weer het kweken van wachthormonen. Toen ze eindelijk kwamen hadden we een lange reis voor de boeg (ongeveer 4 a 5 uur). Onderweg hebben we spelletjes gespeeld in de bus, elkaar leren kennen, de supersnelle zonsondergang mogen aanschouwen bij een stop en de eerste buffels en neushoorns gezien.
Om 21.00 uur kwamen we aan in onze slaapplek voor de meeste weken; Lidwala Logde in Ezelwini. Eten stond koud op ons te wachten, naar binnen gesmeten en ons bed in gegaan.