Dag 15 t/m 28 (2 weekjes boarden etc. in Whistler)

2 weekjes Whistler. Dat betekent heel veel plezier, heel veel gedaan, heel veel sneeuw, heel veel kou, heel veel geld uitgeven en ook nog eens veel geleerd.
Wat hebben we zoal gedaan:
- Slapen in een Hi-hostel in het Olympische dorp wat gebouwd is voor de spelen van 2010.
- 10 dagen snowboarden
- Kou ervaren; van gevoelstemperatuur -30 tot -5 met verschillend weer. Gemiddeld was het -15 graden in het dorp.
- Schaatsen in de avond met Lisa (het nichtje van mijn vriendin Linda) en een vriend van haar die ze via een online datingssite ontmoette en hiermee voor het eerst zag.
- Uit eten voor 5 dollar per gerecht (alles op de kaart). Aardige porties en nog lekker ook! Dit uit eten was met 2 vreemde die we in de rij voor binnenkomst ontmoette. Een Amsterdammer en een Australisch meisje.
- Avondje stappen met Veerle (die ik van Oostenrijk ken) en 2 van haar vrienden.
- The peak-to-peak lift (van de ene berg naar de andere berg) in geweest, in een bakkie met een glazen bodem. Oké lees; met een raampje van 1m bij 0,5m waardoor je 450 m naar beneden kan kijken boven het dal.
- Naar een cabaretier geweest in een pub van een hotel. Sunee Dhaliwal is echt hilarisch!
- Snowmobile rijden voor 2,5 uur door prachtige natuur, wat is dat gaaf! Ging helaas niet harder dan 50 km/uur.
- Trainwreck hiking trail; een uit de bocht gevlogen trein die ze hebben laten liggen (waar je in en op kan)
- Jeroen heeft zijn eerste sprongen gemaakt in het funpark.
- Ziplinen in het donker. Ophoog met een pistebullie (sneeuwschuiver). 4 keer hangend aan een katrol waar je in ligt op je rug. Tot 90 km/uur naar beneden richting een lichtpuntje van het volgende station. Met zijn 2e naast elkaar, zelfs bij eentje hand in hand naar beneden.

We hebben geleerd dat:
- Slapen in een meerdere persoonskamer nog wel eens voor wat snurkoverlast kan zorgen, maar dat je daar heel creatief van wordt; midden in een nacht een nieuwe tekst op het liedje ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis. Bedankt Chinees, bedankt voor onze welkomsnacht, bedankt dat je er maar één nacht was!
- Sommige mensen een 1-spersoonsbed delen om kosten te ontlopen. Er sliepen 2 gasten in een bed bij ons op de kamer. De een met zijn hoofd naast de voeten van de ander… Hoe dan?!? En wel voor 5 nachtjes!
- Ze hier in het hostel oneindig veel mogelijkheden tot recyclen hebben (compost, glas, plastic, karton, blikjes, gecombineerde verpakkingen, overig afval)
- 124 kinderen in een hostel een chaos oplevert, ook al was het gelukkig maar 2 nachtjes
- Het hoe dan ook koud is; of het nou -8 is met harde wind of -20 zonder wind. Toch was -30 wel heel extreem.
- We toch nog steeds twee domme blondjes zijn. We hebben tot 2 keer toe muntjes in de verkeerde droger gegooid waarna we ook nog eens bij de receptie gingen melden dat die stuk was.
- We nog steeds onbreekbaar zijn. Yael schrok van een gozer die uit de bosjes kwam vliegen en ging dus vol op de rem. Dat zag Jeroen iets te laat en dus boardden we vol op elkaar in. 2 salto’s later had Jeroen alleen maar een beetje last van zijn rug en Yael kon alleen 1 dagje niet meer lopen van een optater in haar dijbeenspier.
- Yael wel elke dag ergens anders last van heeft; van drukpunt op een enkel tot schouder uit de kom in een lift, van een verbrandde vinger tot een stijve nek (na een klapper zonder zicht op de piste) etc..
- Bomen best lief kunnen zijn. Vooral Jeroen houdt er van om er af en toe een te knuffelen tijdens het boarden.
- We erg verwend zijn met het wintersporten in Saalbach-Hinterglemm in Oostenrijk met de kontverwarming/kappen tegen de wind in de liften.
- We heel blij mogen zijn dat we een half jaar geleden onze skipas geboekt hebben, daardoor konden we nu 4 dagen gratis boarden.
- Een agenda misschien handig was geweest; we kwamen er 12 januari ’s avonds pas achter dat we de volgende dag onze skipas niet meer geldig was.
- Je hier je eigen ski’s/boards niet zelf in de lift zetten, daar hebben ze personeel voor.
- Mensen hier graag hun bovenbeenspieren trainen omdat de pistes hier niet altijd geprepareerd (mooi gemaakt) worden.
- De skibussen helaas 5 dollar p.p.p.d. kosten.
- Het OV ietwat onduidelijk is. Je hoort of ziet niet langs welke haltes je gaat en staat ook niet op de haltes zelf. Ook is het tijdschema van de bussen een puzzel, met name de eerste dagen.
- De buschauffeurs hier heel behulpzaam zijn en daarom ook gewaardeerd worden; iedereen zegt ‘thank you’ bij het uitstappen!
- Om gewoon maar ergens heen te boarden, beneden kom je toch wel. Ontbrekende bordjes, handgeschreven bordjes of te kleine bordjes maakt een planning nogal lastig.
- De sneeuwkanonnen hier bijna altijd aan staan bij bepaalde pistes.
- De sneeuwkanonnen als helikopters klinken.
- Après-ski hier niet zo groots is.
- De sneeuw is hier veel beter is door de kou.
- De pistes veel breder zijn.
- Er veel minder mensen op een piste te vinden zijn.
- Er veel meer funparken zijn, die langer zijn en meer toegespitst op niveau.
- Er véél Australiers in Whistler zitten.
- Wij nog best gezond eten in vergelijking met andere hostelgasten.
- Ziek zijn in een hostel op de laatste dag niet een leuke afsluiter is maar ja de koorts won van Jeroen (Gaat vast snel weer beter, als het maar over is voor onze busreis van 15 uur naar de volgende bestemming).
- Springen op je board makkelijker gaat met 2 benen tegelijk.

Nu zwaaien we Whistler uit en gaan we op voor het volgende hoofdstuk van ons avontuur: Jasper & Banff park in de Rocky Mountains. Blijkbaar zijn we de kou nog niet zat en blijven we er nog 2 weekjes van genieten voordat we vanuit Calgary naar Las Vegas(waar het zo’n 25 graden warmer is) vliegen. Misschien komen deze plannen je niet bekend voor. Dat klopt. Deze reis zou niet van ons zijn, zouden de plannen niet 1000 keer veranderen. Dit is er één van.